Hobbelpaadje, hobbelpaadje, gat in de weg!

Allereerst dit: Wat zijn jullie leuk! Zoveel reacties! Daar word ik blij van.

En nu dit: Langzamerhand begin ik te wennen aan het backpackers leven. Ik ben meerdere malen afgezet (qua geld), weet niet waar ik morgen slaap (en maak me daar niet druk om), stink, eet voornamelijk rijst en noodles en raak gewend aan de chaos. Het is bizar hoe snel je leert omgaan met de andere cultuur. Ik kijk er niet meer van op als er 5 mensen op 1 scooter zitten, blijf redelijk kalm als de bus ineens gaat spookrijden en zat heel relaxed achterop de motor bij een gids tijdens een 4-daagse motorrit.

Die motorrit vond plaats van Dalat naar Mui Ne en wat was dat gaaf! We kwamen langs de meest fantastische uitzichtpunten, watervallen, zwaaiende locals (die nog nooit een toerist hadden gezien), thee/koffie/dragon fruit/passievrucht/peper plantages en lokale markten. Als echte decadente beroemdheden hebben we snoepjes uitgedeeld aan kinderen in een arm dorp en hebben we gezwommen bij een prachtige waterval. Klinkt als een droom, right?! Nou, zo voelde het echt! Alle locals kregen mijn meest oprechte lach te zien terwijl ik al zwaaiend langshobbelde over de (in verhouding) goeie wegen.

Dat die wegen niet altijd goed zijn, heb ik vandaag weer aan den lijve mogen ondervinden (wat een verschikkelijke uitspraak). Al hobbelend hebben we de 220km van Mui Ne naar HCMC afgelegd. Dat we hier 7uur over deden, heeft te maken met, je raad het al, de fantastisch slechte infrastructuur hier. Eigenlijk een gebrek aan structuur, maar daar moet nog een woord op gevonden worden, denk ik. Een voordeel: Dit keer zaten er geen kakkerlakken in de bus! Prettig.

Wat ook prettig was, vond al iets eerder plaats. Toen we na het snorkeldagje op Phu Quoc (heer.lijk.) via HCMC naar Cat Tien (nationaal park) afreisden, bleek het hostel volgeboekt te zijn. Onze reservering werd daardoor veranderd en geupgrade naar een bamboe hut aan de rand van de rivier. Eigen badkamer, hangmat, terras en airconditioning: Prima. Ons hoorde je niet klagen en zeker niet omdat we hier in totaal 4,50 euro per persoon aan kwijt waren. Inclusief ontbijt.

Toen we toch in Cat Tien waren, hebben we een soort triatlon gedaan. Eerst hebben we een boottocht gedaan om toffe vogels en apen te spotten, daarna hebben we 18km gefietst en nog 10km gewandeld naar the crocodile lake. En wat zagen we daar?! Jawel! Krokodillen! En apen en vogels en een slang. Dat laatste was minder fijn, want ik stond er bijna op en dat was niet helemaal relaxed.

Dat hier extreem veel wilde dieren leven is soms best eng. Zo zijn er hier zwarte cobra's (na een beet heb je nog 3 minuten te leven), beren, krokodillen en spinnen. Maar natuurlijk zit niet alleen daar het gevaar in. Ik zet namelijk ook regelmatig mijn vraagtekens bij het voedsel en ook was de motorrit niet zonder risico. Maar, zoals een wijs festival ooit benoemde: Leven is dodelijk. Ik pas echt op met wat ik doe, dus wees gerust. Ik wil namelijk nog lang niet dood.

Om te zorgen dat ik niet door een beet van het meest (ogenschijnlijk) lullige organisme sterf, slik ik malariapillen. Dat moest voor Phu Quoc (alhoewel 90% van de mensen die ik sprak dit niet deed, want 'dit hoeft in Vietnam toch niet?!' Nou, daar dus wel) en daarna moest ik nog 7 dagen doorslikken. Godzijdank had ik niet echt last van bijwerkingen. Wel had ik haaruitval (beetje, ik heb nog steeds haar) en had ik vrij levendige dromen over chocolade. Valt mee dus.

Trouwens, bijna iedereen draagt hier een mondkapje op de scooter, maar wat doen ze als ze moeten niezen? Vroeg ik me ineens af vandaag.

En ik heb een motorongeluk gezien. Knul droeg geen helm > hoofdwond. En we hebben Chinees nieuwjaar gevierd met slechte Vietnamese karaoke. En ik zal me zo insmeren met after sun lotion, want: kreeft. En we hadden een hotel waar de badkamer zo klein was dat je al zittend op de wc kon douchen en je tanden kon poetsen. En ik heb octopus, mot en zeeslakken gegeten. Okee, nu stop ik met schrijven, doei.

Loveyoulongtimeeeee

p.s. sorry Tecla, weer geen foto's. Ik zal straks proberen wat toe te voegen.