Liefde voor Cambodia
Blijf op de hoogte en volg Chantal
12 Februari 2017 | Cambodja, Khett Batdambang
Als de dag van gisteren herinner ik me dat ik met mn witte kop tegen iedereen in Nederland vertelde dat ik de eerste paar weken met Rosalie zou reizen en daarna alleen verder zou gaan. 'Maar echt alleen ben ik waarschijnlijk bijna nooit, want je komt daar zoveel mensen tegen!'
En toen was het een week geleden zover: Roos pakte de bus naar Siem Reap en ik niet (huilon, nee grap). Mijn inmiddels aardig gebruinde hoofd en ik bleven achter in Phnom Penh met het plan om naar het zuiden van Cambodia te reizen. Dus dat deed ik. Naar Kep, Kampot en Sihanoukville om precies te zijn. Beetje tannen op het strand, wandelen door nationale parken, suppen, vuurvliegjes spotten, genieten van zonsondergangen, scooterrijden (sorry pap), eten en ja, mensen ontmoeten! Dat blijkt inderdaad vrij gemakkelijk te gaan, al moet ik bekennen dat ik me ook prima alleen vermaak.
Wat ook wel prettig is, heeft betrekking op de Cambodjaanse bevolking. De mensen hier zijn jarenlang getergd door alle oorlogen, misdaden en traumatische gebeurtenissen (google Khmer Rouge en je weet genoeg), maar ondanks dat is iedereen super lief en behulpzaam. Als ik in de tuktuk door dorpjes rij, lachen mensen steevast naar me en roepen kinderen zwaaiend en lachend 'Hello!' Zo schattig! Ohja, ik heb mijn eerste huwelijksaanzoek binnen van een verlegen lachende 40-jarige tandarts van wie het Engels zich beperkt tot 'little english, sorry!' (Doen?).
Het inkomen van deze lieve mensjes blijft gemiddeld steken op een magere 170 USD per maand (ong 150 euro). Da's niet veul en het land wordt over het algemeen dan ook gesierd door huisjes van hout, plastic of golfplaten. En jongetjes van 10 die op scooters rijden, fruitbomen, tempels, stof, zwerfvuil en vrolijke mensen.
Veel van dat alles zag ik langsflitsen vanuit de nachtbus van Sihanoukville naar Battambang (nouja, t was grotendeels donker, dus veel zag ik niet) en vanuit die stad schrijf ik nu deze blog. Vanuit een hangmat met een temperatuurtje van 30 graden, best okee. Gisteravond zag ik ongeveer 2718192 vleermuizen de zogenaamde 'Bat Cave' verlaten om 18.20u (ja, echt, dan gaan ze jagen) en ben ik naar een grot geweest waar de Khmer Rouge duizenden mensen vermoorde en naar beneden gooide (zo wreed!).
Morgen vertrek ik naar Siem Reap om vet veel tempels te gaan bekijken in Angkor Wat en daarna een yoga retraite te doen (16t/m21 februari). Dan ben ik dus even niet te bereiken, schadeee.
Nog even een opsomming van dingen: Ik voel me hier super veilig. Nu besef ik pas hoeveel keuzes ik op een dag moet maken. Ik heb sinds ik in Azië ben minimaal 90 uur gespendeerd aan vervoer. Vuurvliegjes lijken op kerstverlichting. Ik hou bij hoeveel ik dagelijks uitgeef. Mijn eerste paar slippers is gestorven. Ik ben blij met mn internationale rijbewijs: Heeft me gered van een boete. Er zijn hier veel witte koeien.
Kort schrijven is niet mijn ding. Sorry daarvoor! Dikke liefde vanuit Cambodia ♡
En toen was het een week geleden zover: Roos pakte de bus naar Siem Reap en ik niet (huilon, nee grap). Mijn inmiddels aardig gebruinde hoofd en ik bleven achter in Phnom Penh met het plan om naar het zuiden van Cambodia te reizen. Dus dat deed ik. Naar Kep, Kampot en Sihanoukville om precies te zijn. Beetje tannen op het strand, wandelen door nationale parken, suppen, vuurvliegjes spotten, genieten van zonsondergangen, scooterrijden (sorry pap), eten en ja, mensen ontmoeten! Dat blijkt inderdaad vrij gemakkelijk te gaan, al moet ik bekennen dat ik me ook prima alleen vermaak.
Wat ook wel prettig is, heeft betrekking op de Cambodjaanse bevolking. De mensen hier zijn jarenlang getergd door alle oorlogen, misdaden en traumatische gebeurtenissen (google Khmer Rouge en je weet genoeg), maar ondanks dat is iedereen super lief en behulpzaam. Als ik in de tuktuk door dorpjes rij, lachen mensen steevast naar me en roepen kinderen zwaaiend en lachend 'Hello!' Zo schattig! Ohja, ik heb mijn eerste huwelijksaanzoek binnen van een verlegen lachende 40-jarige tandarts van wie het Engels zich beperkt tot 'little english, sorry!' (Doen?).
Het inkomen van deze lieve mensjes blijft gemiddeld steken op een magere 170 USD per maand (ong 150 euro). Da's niet veul en het land wordt over het algemeen dan ook gesierd door huisjes van hout, plastic of golfplaten. En jongetjes van 10 die op scooters rijden, fruitbomen, tempels, stof, zwerfvuil en vrolijke mensen.
Veel van dat alles zag ik langsflitsen vanuit de nachtbus van Sihanoukville naar Battambang (nouja, t was grotendeels donker, dus veel zag ik niet) en vanuit die stad schrijf ik nu deze blog. Vanuit een hangmat met een temperatuurtje van 30 graden, best okee. Gisteravond zag ik ongeveer 2718192 vleermuizen de zogenaamde 'Bat Cave' verlaten om 18.20u (ja, echt, dan gaan ze jagen) en ben ik naar een grot geweest waar de Khmer Rouge duizenden mensen vermoorde en naar beneden gooide (zo wreed!).
Morgen vertrek ik naar Siem Reap om vet veel tempels te gaan bekijken in Angkor Wat en daarna een yoga retraite te doen (16t/m21 februari). Dan ben ik dus even niet te bereiken, schadeee.
Nog even een opsomming van dingen: Ik voel me hier super veilig. Nu besef ik pas hoeveel keuzes ik op een dag moet maken. Ik heb sinds ik in Azië ben minimaal 90 uur gespendeerd aan vervoer. Vuurvliegjes lijken op kerstverlichting. Ik hou bij hoeveel ik dagelijks uitgeef. Mijn eerste paar slippers is gestorven. Ik ben blij met mn internationale rijbewijs: Heeft me gered van een boete. Er zijn hier veel witte koeien.
Kort schrijven is niet mijn ding. Sorry daarvoor! Dikke liefde vanuit Cambodia ♡
-
12 Februari 2017 - 12:05
Djanet:
♡♡♡ -
12 Februari 2017 - 13:11
Angela B.:
Neem vooral de tijd voor je blogs, want nee ze zijn mij niet te lang! Tof en grappig om te volgen. Hier is de wereld wit dus wees maar blij met je bruine hoofd! En wat het huwelijksaanzoek betreft 'ff aan je moeder vragen' . X from Bunschoten -
13 Februari 2017 - 11:42
Marijke:
Kort schrijven niet jouw ding? Houwen zo!!
Wat een mooie verhalen, maar soms ook wel wat scary met die enge beesten.
Dat huwelijksaanzoek? Ik zou zeggen doen! (geintjeeeeeee)
Veel relax plezier bij je retraite. Ben benieuwd hoe dat jou bevalt.
Groetjes en xx -
14 Februari 2017 - 17:11
Sandra:
Leuke verhalen Chant!! Weer helemaal op de hoogte! xxx liefdee -
14 Februari 2017 - 18:10
John:
Ze zijn grappig je reis verslagen..veel plezier.. Groeten van julianne philine
en ik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
