Compenserende minimensen en mysterieus gebonk
Blijf op de hoogte en volg Chantal
07 Oktober 2015 | Spanje, Jalón
Vandaag kreeg ik de uitspraak ‘Je bent gek’ naar mijn hoofd tijdens het werk. De jongere keek me grijnzend aan en wachtte op reactie. Ik dacht even na en zei toen ‘Ja, dat klopt wel’.
Grappig dat de jongeren mij al zo snel leren kennen, terwijl ik echt het idee heb dat ik tijdens het werk redelijk sociaal geaccepteerd gedrag vertoon. Blijkbaar kijken ze recht door deze façade heen en kan ik net zo goed mijn ware aard tonen (Nee, niet aars, Arie. Dat zou raar zijn).
Gelukkig gebeuren er behalve deze suffe dingen (haha, grap) hier ook andere dingen. Zo ben ik lekker bijgekleurd op mijn werkdagje aan het strand, rijdt mijn auto nog steeds (hoe, dat is een ander verhaal*), heb ik een hardloop/wandeltocht van ongeveer 8 km gemaakt over een berg met prachtig uitzicht en ben ik inmiddels lekker wezen stappen in de plaatselijke discotheek.
Die discotheek stelt eigenlijk weinig voor, maar op zondagmiddag/avond (ja, zondag, ja, middag) komen er vanuit alle windstreken jongeren naartoe in hun toffe auto’s om vervolgens eerst in groepjes op de parkeerplaats in te drinken. Eenmaal binnen waan je je in een soort modeshow voor minimensen. Ongeveer 90% van de mensen is kleiner dan ik en heeft gladdere benen dan ik ooit zal hebben (ook de mannen, ja). Vrouwen proberen hun geringe lengte te compenseren door hun voetjes in ongemakkelijk ogende stellages (of stiletto’s, whatever) te wringen en mannen proberen hun mannelijkheid te benadrukken door hun gezichtsbeharing gecontroleerd te laten uitdijen. Gelukkig zijn er ook normale mensen en hier kan je het erg leuk mee hebben onder het genot van een desperados of gin-tonic. Wel een aanrader dus, mits je bereid bent een avond door het leven te gaan als blonde reus, waardoor je nogal wat omhoogkijkende blikken te verduren krijgt.
Blikken heb je hier sowieso veel, bijvoorbeeld met tonijn of mais. Super lekker voor een tonijnsalade als lunch enzo.
Wat ze hier ook veel eten (wow, goeie brug wel), zijn amandelen en druiven. Ik heb inmiddels veel respect gekregen voor de amandel- en wijnboertjes. Alles wordt hier met de hand geoogst en de amandelen worden hier zelfs met de hand gekraakt om ze vervolgens te ontvellen en bakken. Dit is ontzettend lekker, maar nu begrijp ik zoveel beter waarom die krengen in Nederland zo kneiterduur zijn.
Langzamerhand kom ik alweer tot het einde van dit verhaaltje, maar niet voordat ik een grote blijheid met jullie heb gedeeld. Nouja, eigenlijk drie blijheden, waarvan één hele grote. Wil je dat ik begin met het goede of het beste nieuws? Ha, ik kan je gedachten niet lezen, dus ik begin met het goede nieuws. Het goede nieuws is… dat ik een nieuw matras krijg. Dit betekent dat ik ’s nachts niet langer met een kussen onder mijn heup hoef te slapen, zodat de vering niet in mijn zij prikt: Prettig! Het op één na beste goede nieuws is, dat ik (waarschijnlijk) deze week internet krijg in mijn appartement en het allerallerbeste nieuws is dat ik op 21 oktober Arie, Angela en Jelte mag verwelkomen in Jalón! Super blij!
Daar kijk ik dus nu naar uit, terwijl ik verder lees in het 10de boek op mijn e-reader, werk op stage en de badkamer schoonmaak in mijn appartement. Blij zijn is fijn, dus ik hoop dat jij dat ook bent en anders hoor ik graag hoe ik daaraan bij kan dragen. Nou, fijne ochtend/middag/avond/nacht en hasta luego!
* Een ander verhaal: Autorijden is tof, totdat je in je toffe patserbak door de omgeving van Jalón rijdt en een onbestemd gebonk hoort iedere keer dat je over een drempel of hobbel rijdt. Natuurlijk ging ik, als ontrafelaar van mysteries, op onderzoek uit en je raadt het al (of niet); er lag geen lijk in de kofferbak heen en weer te schuiven, maar mijn schokdemper is naar de mallemoeren. Meevaller! Of niet. Gelukkig heb ik net als alle studenten een goed gespekte bankrekening (uhum) en komt er vrijdag een Nederlands sprekende monteur langs. Wat wil je nog meer?!
Grappig dat de jongeren mij al zo snel leren kennen, terwijl ik echt het idee heb dat ik tijdens het werk redelijk sociaal geaccepteerd gedrag vertoon. Blijkbaar kijken ze recht door deze façade heen en kan ik net zo goed mijn ware aard tonen (Nee, niet aars, Arie. Dat zou raar zijn).
Gelukkig gebeuren er behalve deze suffe dingen (haha, grap) hier ook andere dingen. Zo ben ik lekker bijgekleurd op mijn werkdagje aan het strand, rijdt mijn auto nog steeds (hoe, dat is een ander verhaal*), heb ik een hardloop/wandeltocht van ongeveer 8 km gemaakt over een berg met prachtig uitzicht en ben ik inmiddels lekker wezen stappen in de plaatselijke discotheek.
Die discotheek stelt eigenlijk weinig voor, maar op zondagmiddag/avond (ja, zondag, ja, middag) komen er vanuit alle windstreken jongeren naartoe in hun toffe auto’s om vervolgens eerst in groepjes op de parkeerplaats in te drinken. Eenmaal binnen waan je je in een soort modeshow voor minimensen. Ongeveer 90% van de mensen is kleiner dan ik en heeft gladdere benen dan ik ooit zal hebben (ook de mannen, ja). Vrouwen proberen hun geringe lengte te compenseren door hun voetjes in ongemakkelijk ogende stellages (of stiletto’s, whatever) te wringen en mannen proberen hun mannelijkheid te benadrukken door hun gezichtsbeharing gecontroleerd te laten uitdijen. Gelukkig zijn er ook normale mensen en hier kan je het erg leuk mee hebben onder het genot van een desperados of gin-tonic. Wel een aanrader dus, mits je bereid bent een avond door het leven te gaan als blonde reus, waardoor je nogal wat omhoogkijkende blikken te verduren krijgt.
Blikken heb je hier sowieso veel, bijvoorbeeld met tonijn of mais. Super lekker voor een tonijnsalade als lunch enzo.
Wat ze hier ook veel eten (wow, goeie brug wel), zijn amandelen en druiven. Ik heb inmiddels veel respect gekregen voor de amandel- en wijnboertjes. Alles wordt hier met de hand geoogst en de amandelen worden hier zelfs met de hand gekraakt om ze vervolgens te ontvellen en bakken. Dit is ontzettend lekker, maar nu begrijp ik zoveel beter waarom die krengen in Nederland zo kneiterduur zijn.
Langzamerhand kom ik alweer tot het einde van dit verhaaltje, maar niet voordat ik een grote blijheid met jullie heb gedeeld. Nouja, eigenlijk drie blijheden, waarvan één hele grote. Wil je dat ik begin met het goede of het beste nieuws? Ha, ik kan je gedachten niet lezen, dus ik begin met het goede nieuws. Het goede nieuws is… dat ik een nieuw matras krijg. Dit betekent dat ik ’s nachts niet langer met een kussen onder mijn heup hoef te slapen, zodat de vering niet in mijn zij prikt: Prettig! Het op één na beste goede nieuws is, dat ik (waarschijnlijk) deze week internet krijg in mijn appartement en het allerallerbeste nieuws is dat ik op 21 oktober Arie, Angela en Jelte mag verwelkomen in Jalón! Super blij!
Daar kijk ik dus nu naar uit, terwijl ik verder lees in het 10de boek op mijn e-reader, werk op stage en de badkamer schoonmaak in mijn appartement. Blij zijn is fijn, dus ik hoop dat jij dat ook bent en anders hoor ik graag hoe ik daaraan bij kan dragen. Nou, fijne ochtend/middag/avond/nacht en hasta luego!
* Een ander verhaal: Autorijden is tof, totdat je in je toffe patserbak door de omgeving van Jalón rijdt en een onbestemd gebonk hoort iedere keer dat je over een drempel of hobbel rijdt. Natuurlijk ging ik, als ontrafelaar van mysteries, op onderzoek uit en je raadt het al (of niet); er lag geen lijk in de kofferbak heen en weer te schuiven, maar mijn schokdemper is naar de mallemoeren. Meevaller! Of niet. Gelukkig heb ik net als alle studenten een goed gespekte bankrekening (uhum) en komt er vrijdag een Nederlands sprekende monteur langs. Wat wil je nog meer?!
-
07 Oktober 2015 - 13:59
Tecla:
Heerlijk om te lezen dit!!
Leuk dat arie, ans en jelte langskomen :)
Kusss -
07 Oktober 2015 - 19:15
Toos Sinnige:
Haai Chantal!! Nou er gebeurt weer vanalles!! Leuk verslag en geniet van je nieuwe matras!! Groetjes en veel plezier daar!! -
07 Oktober 2015 - 20:50
Pappie:
Leuk Chantal. Vooral ook die blikken. Jammer dat het met de auto wat minder gaat. Ik hoop dat de kosten mee zullen vallen. Had je ook maar niet zo'n afgeraffelde bak moeten kopen;) Veel plezier met overleven in het verre Spanje.
Tutpap -
07 Oktober 2015 - 23:31
Anita:
Hello again,
Zo snel had ik geen blog verwacht... Wat ben ik blij met jouw blijheid, meid!
xxx -
08 Oktober 2015 - 09:07
Djanet:
Mooi verhaal weer Chent. Avonturen in overvloed, enjoy!!! -
20 Oktober 2015 - 11:25
Oma:
Hallo Chantal
Groetjes van oma. Everard is nou hier dat vind hartstikke leuk. Ik wens je veel succes en tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
