Anders lopen dan gepland
Blijf op de hoogte en volg Chantal
12 Januari 2017 | Vietnam, Hanoi
Soms loopt het leven niet zoals je wenst. En soms loop jijzelf niet zoals je wenst. Beide situaties ben ik op mijn tocht door Vietnam al tegengekomen en beide situaties zijn inmiddels bijna verholpen. Maar voordat ik weer een onsamenhangend verhaal vertel, zal ik beginnen waar ik de vorige keer met mijn verhaal ben geindigd.
Ik was dus in Hanoi en ging naar Sapa met de nachttrein. Deze Harry Potter-achtige trein vertrok, anders dan in de film, van een station met kakkerlakken en een hoop Vietnamesen. Na een reis van 10uur bleek het hotel in Sapa gelukkig te beschikken over een fantastisch uitzicht over de bergen. Zo onwijs mooi en dat maakt dit -vooral niet- guur geslapen uren weer goed.
Om deze bergen van wat dichterbij te bekijken, zijn Rosalie en ik de dag daarop een hike gaan doen. 5uur lang (ongeveer 14km) over glibberige bergpaadjes lopen onder begeleiding van super lieve vrouwtjes. In hun kleurrijke outfits hielden zij ons letterlijk bij de hand tijdens de pittige klim- en daaltocht. Dat ik vervolgens 4 dagen spierpijn heb gehad, is bijzaak, want wat was het ongelooflijk mooi! Door rijstvelden, langs buffels en over bergpaadjes: Het was absoluut de moeite waard! Dat de zon daarnaast uitbundig scheen, was natuurlijk ook mooi meegenomen.
En die zon, tsja, dat is op dit moment een ander verhaal. Vanaf de dag na de hike tot nu is het eigenlijk geen dag droog geweest. Vanaf het regenachtige Sapa zijn we doorgereist naar Ha Long waar je, naar het schijnt, prachtige rotsformaties in zee hebt. Deze rotsformaties hebben we niet gezien, aangezien het opnieuw bijna non-stop regende. Vrij jammer als je bedenkt dat dat eigenlijk het enige is wat er in die stad te doen is. Maar goed, daar leren we weer van ofzo. Zeggen ze. Denk ik.
Vandaag wilden we naar Cat Ba Island afreizen, echterrrr *surprise* regende het weer! En nog beter: het blijft de komende 2 weken regenen volgens de vooruitzichten.
Toen Rosalie en ik vanochtend bibberend in het hostel stonden te bedenken welke boot we wilden nemen, hebben we onze plannen dan ook drastisch omgegooid en besloten helemaal niet naar Cat Ba Island te gaan (voorlopig) en een ticket te boeken naar Ho Chi Minh City. Daaaaag! En ja hoor, morgen vliegen we die kant op! Richting de warmte, richting de zon. En als die daar niet schijnt, gaan we naar Cambodja of waar dan ook. Wij willen zon!
Naast het feit dat het ontzettend verwend klinkt, is dit besluit ook genomen vanuit praktisch oogpunt. Als het regent is hier namelijk geen fck te doen. Je kunt niet hiken, je kunt niet snorkelen, scooter rijden is een poging tot zelfmoord en terrasjes pakken is ook geen strak plan. Daarnaast zijn de gebouwen hier alles behalve gebouwd voor het vasthouden van warmte en zit je dus liever in Nederland met dit weer dan in een tochtig hostel. Of slaapbus.
Hoofdstuk 2: De slaapbus.
Dit verschijnsel krijgt wat mij betreft een apart hoofdstuk, want ik wil jullie behoeden voor de grootste fout van jullie leven. Neem geen slaapbus! Het is misschien goedkoop en is in eerste instantie een goed idee, maar niets is minder waar. De slaapbus van Lao Cai (dichtbij Sapa) was namelijk niet alleen een vervoersmiddel voor vermoeide pauper backpackers, maar ook voor een hele extended family van kakkerlakken. Dat ik geen fan ben van kakkerlakken mag duidelijk zijn, maar het feit dat die beesten de kans krijgen om mijn mond in te kruipen terwijl ik nietsvermoedend lig te slapen, vind ik helemaal geen fijn idee. Gat.ver.damme. Goorheid tot de max dus. Verder prima te doen, die bus.
Maar bussen zijn hier sowieso anders dan in Nederland. Soms positief (je betaalt met een beetje geluk maar ongeveer 3 euro voor 4u in de bus), soms negatief (je staat doodsangsten uit als je over mistige bergweggetjes rijdt en de chauffeur bedenkt dat inhalen een uitstekend plan is bij minder dan 100m zicht. Al toeterend en fluitend reed die kerel vrolijk naar beneden. Dan is een uur erg lang).
Al met al komt het op het volgende neer: Rosalie en ik leven nog, bussen zijn soms te doen, morgen gaan we naar de zon.
Ik ga zo slapen, want het is hier alweer 22.15uur en morgen gaat de wekker (nee, het is geen vkantie ofzo) weer om 07.30uur. Daarnaast ben ik gewoon kapot van alle indrukken, taalswitches en busreizen. De bedden zijn hier hard, maar prima en ik heb al wat Vietnamees geleerd. Mijn woordenschat bestaat uit 1 woord (woordschat dus eigenlijk), namelijk 'Bia'. En jullie raden het waarschijnlijk al: Dit betekent bier. Ha! Bier!
Dat is hier overigens prima te drinken en lekker cheap (max. 1 euro p.s.), maar na zulke vermoeiende dagen ben ik na 1 of 2 al in staat om ter plekke in slaap te vallen. Dus ik hou me in en gedraag me, want in slaap vallen in een Vietnamese bar vraagt om het oplopen van rabies en andere onprettige ziektes.
Nou, succes met schaatsen en hasta la vista!
Ohja, en reacties vind ik leuk! Bedankt nog voor de vorige reacties!!
Ik was dus in Hanoi en ging naar Sapa met de nachttrein. Deze Harry Potter-achtige trein vertrok, anders dan in de film, van een station met kakkerlakken en een hoop Vietnamesen. Na een reis van 10uur bleek het hotel in Sapa gelukkig te beschikken over een fantastisch uitzicht over de bergen. Zo onwijs mooi en dat maakt dit -vooral niet- guur geslapen uren weer goed.
Om deze bergen van wat dichterbij te bekijken, zijn Rosalie en ik de dag daarop een hike gaan doen. 5uur lang (ongeveer 14km) over glibberige bergpaadjes lopen onder begeleiding van super lieve vrouwtjes. In hun kleurrijke outfits hielden zij ons letterlijk bij de hand tijdens de pittige klim- en daaltocht. Dat ik vervolgens 4 dagen spierpijn heb gehad, is bijzaak, want wat was het ongelooflijk mooi! Door rijstvelden, langs buffels en over bergpaadjes: Het was absoluut de moeite waard! Dat de zon daarnaast uitbundig scheen, was natuurlijk ook mooi meegenomen.
En die zon, tsja, dat is op dit moment een ander verhaal. Vanaf de dag na de hike tot nu is het eigenlijk geen dag droog geweest. Vanaf het regenachtige Sapa zijn we doorgereist naar Ha Long waar je, naar het schijnt, prachtige rotsformaties in zee hebt. Deze rotsformaties hebben we niet gezien, aangezien het opnieuw bijna non-stop regende. Vrij jammer als je bedenkt dat dat eigenlijk het enige is wat er in die stad te doen is. Maar goed, daar leren we weer van ofzo. Zeggen ze. Denk ik.
Vandaag wilden we naar Cat Ba Island afreizen, echterrrr *surprise* regende het weer! En nog beter: het blijft de komende 2 weken regenen volgens de vooruitzichten.
Toen Rosalie en ik vanochtend bibberend in het hostel stonden te bedenken welke boot we wilden nemen, hebben we onze plannen dan ook drastisch omgegooid en besloten helemaal niet naar Cat Ba Island te gaan (voorlopig) en een ticket te boeken naar Ho Chi Minh City. Daaaaag! En ja hoor, morgen vliegen we die kant op! Richting de warmte, richting de zon. En als die daar niet schijnt, gaan we naar Cambodja of waar dan ook. Wij willen zon!
Naast het feit dat het ontzettend verwend klinkt, is dit besluit ook genomen vanuit praktisch oogpunt. Als het regent is hier namelijk geen fck te doen. Je kunt niet hiken, je kunt niet snorkelen, scooter rijden is een poging tot zelfmoord en terrasjes pakken is ook geen strak plan. Daarnaast zijn de gebouwen hier alles behalve gebouwd voor het vasthouden van warmte en zit je dus liever in Nederland met dit weer dan in een tochtig hostel. Of slaapbus.
Hoofdstuk 2: De slaapbus.
Dit verschijnsel krijgt wat mij betreft een apart hoofdstuk, want ik wil jullie behoeden voor de grootste fout van jullie leven. Neem geen slaapbus! Het is misschien goedkoop en is in eerste instantie een goed idee, maar niets is minder waar. De slaapbus van Lao Cai (dichtbij Sapa) was namelijk niet alleen een vervoersmiddel voor vermoeide pauper backpackers, maar ook voor een hele extended family van kakkerlakken. Dat ik geen fan ben van kakkerlakken mag duidelijk zijn, maar het feit dat die beesten de kans krijgen om mijn mond in te kruipen terwijl ik nietsvermoedend lig te slapen, vind ik helemaal geen fijn idee. Gat.ver.damme. Goorheid tot de max dus. Verder prima te doen, die bus.
Maar bussen zijn hier sowieso anders dan in Nederland. Soms positief (je betaalt met een beetje geluk maar ongeveer 3 euro voor 4u in de bus), soms negatief (je staat doodsangsten uit als je over mistige bergweggetjes rijdt en de chauffeur bedenkt dat inhalen een uitstekend plan is bij minder dan 100m zicht. Al toeterend en fluitend reed die kerel vrolijk naar beneden. Dan is een uur erg lang).
Al met al komt het op het volgende neer: Rosalie en ik leven nog, bussen zijn soms te doen, morgen gaan we naar de zon.
Ik ga zo slapen, want het is hier alweer 22.15uur en morgen gaat de wekker (nee, het is geen vkantie ofzo) weer om 07.30uur. Daarnaast ben ik gewoon kapot van alle indrukken, taalswitches en busreizen. De bedden zijn hier hard, maar prima en ik heb al wat Vietnamees geleerd. Mijn woordenschat bestaat uit 1 woord (woordschat dus eigenlijk), namelijk 'Bia'. En jullie raden het waarschijnlijk al: Dit betekent bier. Ha! Bier!
Dat is hier overigens prima te drinken en lekker cheap (max. 1 euro p.s.), maar na zulke vermoeiende dagen ben ik na 1 of 2 al in staat om ter plekke in slaap te vallen. Dus ik hou me in en gedraag me, want in slaap vallen in een Vietnamese bar vraagt om het oplopen van rabies en andere onprettige ziektes.
Nou, succes met schaatsen en hasta la vista!
Ohja, en reacties vind ik leuk! Bedankt nog voor de vorige reacties!!
-
12 Januari 2017 - 16:40
Ellymars:
Hallochantal, ik ben hierbij Oma en heb jou verhaal samengesteld gelezen! Wat een avontuur, prachtig! Hartelijke groeten van oma en mij! Veel reisplezier en zon; ) doeiii -
12 Januari 2017 - 18:44
Djanet:
Jeetje Chent,
Blij wat van je te horen, om daadwerkelijk te zien/ horen dat je echt nog leeft. Want jakkes, wat een spannende dingen maak je mee.
Ik zal de schaatsen even in het vet zetten!
Tutsje van ons alle 3 (Geer, Ted en Fé) -
12 Januari 2017 - 21:19
JanLida :
Goed te horen dat jullie je vermaken, wat een avontuur. Zeker de ervaring met de kakkerlak, smaken die trouwens een beetje -
13 Januari 2017 - 09:55
Esther:
Wat weer een leuk verhaal, leuke avonturen en heeerlijk die vrijheid! Enorm veel plezier! -
14 Januari 2017 - 13:35
Tess:
Hoi Chantal!
ik vind het echt super vet dat je daar aan de andere kant van de wereld zit! Op dit moment sneeuwt het hier heel hard en ik hoop dat bij jou lekker de zon zal gaan schijnen! heel veel plezier daar!
-
14 Januari 2017 - 18:53
Anita:
Lieve Chantal,
Even een berichtje van jouw moeder.
Hier brandt de kachel en bij jou?
Hopelijk inmiddels wat beter weer...
Geniet van een mooie reis en de wereldervaring!
Veel liefs -
15 Januari 2017 - 23:47
Angela:
Super leuk verslagje!
Kill the kakkerlak, iiieeuww!
Moet t eerst nog eens zien of het ijs gaat houden.
Goed idee....voorlezen aan opa en oma, zonder fb (las ik in een reactie;-) ) Have fun... -
16 Januari 2017 - 11:27
Oma:
Lieve Chantal.
Groetjes van oma en Everard en Toos en Lisa. -
16 Januari 2017 - 11:29
Everard:
Sorry. Moet Lida zijn. Spellingcorrectie -
18 Januari 2017 - 14:03
Toos Sinnige-van De Wolfshaar:
Weer een superverhaal!! Succes met jullie reis!! Inmiddels onder een palmboompje aan het strand in de zon??? Zonder KAKKERLAKKEN???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
