So much Spain (en grijze duiven)

Ik hou van Spanje. Echt waar. Als ik jou was, zou ik nu (nouja, zo, als je de blog he-le-maal hebt gelezen) een ticket boeken en hier naartoe komen. En weet je wat je dan kunt doen? Genieten. Van het strand, het eten (en drinken oeeeh), de mensen, het uitzicht en het weer (à la 28 graden).

Gisteren reed ik even naar Alicante en mijn auto (hij doet het nog!) gaf aan dat het daar 33 graden was. Niet verkeerd, aangezien ik heb gehoord dat het in Nederland de vraag is of het dit jaar überhaupt nog warmer wordt dan 18 graden. En laat ik het niet over de regen hebben die jullie nog moeten gaan verwerken met jullie gemalen, poncho’s en waterkeringen.

Maargoed, genoeg over waarom jullie hier naartoe moeten komen (wat
jullie echtechtecht moeten doen, is gezellig), want ik doe natuurlijk meer dan alleen maar genieten.



Oh nee, toch niet.



Eigenlijk vind ik alles wat ik hier doe leuk. Ik werk veel, wat ik erg leuk vind (no shit, sherlock), en als ik ’s middags vrij ben, hobbel ik naar het strand en vergeet ik alles wat ik wil vergeten (behalve het schelle ‘Kakaaa’ van Kevin). Ik heb leuke collega’s die ik ook buiten werktijd zie en waar ik het wel even mee kan uithouden (andersom is natuurlijk nog afwachten) en ik ben –je raadt het nooit- in Benidorm geweest. (Wow, veel bijzinnen in deze paragraaf, dat moet anders!)

Benidorm: Wat is dat een belachelijk trieste stad! De stad wordt gekenmerkt door een skyline van afzichtelijke flatgebouwen die allemaal bewoond worden door grijze duiven. De gemiddelde leeftijd ligt rond de 75 jaar en dit is de enige stad waarin ik meer dan 20 scootmobielen (scootmobiels, huh?) en looprekjes heb gespot. Natuurlijk komt dit ook doordat je in dorpjes als Altea en Moraira gillend en achterstevoren naar beneden rolt als je probeert een berg te trotseren op je scootmobiel, maar toch, de sfeer was gewoon in geen velden of wegen te bekennen. Afrader dus.

Om even in deze negatieve spiraal te blijven hangen, wil ik jullie graag wat bijbrengen over een bekend fenomeen: Muggen. Mocht je nu in de buurt zijn en mijn benen willen aanraken, dan kan het zijn dat je dit gevoel associeert met het aaien van de Zwitserse alpen in Madurodam. Ik heb welgeteld op dit moment 34 muggenbulten op mijn benen en ik word hier toch enigszins gestoord van. Survivaltip: Deet meenemen als je hier langskomt.

Om nog even terug te komen op grijze duiven, moet ik eerlijk bekennen dat ik die hier niet heb gezien. Wel groene, roze en gele duiven trouwens. Hoe ze dat doen: Geen idee, maar ze hebben echt toffe kleurtjes. Ze vliegen dan zo –zzzooef- langs mijn balkon, terwijl ik daar in de zon zit met een tinto de verano. Goed verhaal, lekker kort.

Wat ook leuk is om te zien, zijn de oude boertjes die hier op hun mini tractoren met laadbakjes langshobbelen. Het is namelijk de tijd om de druiven te oogsten en hier werkt jong en (vooral) oud aan mee. Als een laadbak vol is, gaat het zwaailicht aan en kakken de tractortjes richting de bodega. In deze bodega wordt vervolgens wijn gemaakt van al die druiven en die wijn, tsja, die wordt opgedronken door levensgenieters, zatlappen en de elite van de Spaanse Costa. Tot welke groep ik behoor, laat ik even in het midden.

Ik heb tot nu toe precies één keer het woord ‘werk’ genoemd in deze blog, wat wellicht het idee geeft dat ik dit nooit doe en alleen maar vrije tijd heb. Dit is ab-so-luut NIET waar. Mocht je denken ‘Oh, Chantal heeft het echt gemakkelijk daar met al haar vrije tijd enzo’, dan zal je verbaasd zijn als je ik je mededeel dat ik hier meer dan 60 uur per week werk. Dat hiervan 40 uur stage is en ik de overige tijd slapend geld verdien (slaapdienst), laat ik buiten beschouwing. Maar toch, dat je het even weet.

Nu deze blog bijna ten einde is (en jij eindelijk je ticket kan boeken, wel in overleg i.v.m. tijd en dingen), wil ik nog even melden dat ik nog geen internet heb in mijn casa. Ik ben dan ook nog steeds niet goed bereikbaar enzo. Mocht je me willen bellen of smsen, dan kan dat op mijn Spaanse nummer. Dit nummer heb je waarschijnlijk niet, maar kan je aan me vragen via whatsapp of mail of (gekleurde) postduif of rooksignalen of een berichtje onder deze blog. Whatsapp gaat nog via mijn Nederlandse nummer, dus geen paniek. Mocht mijn reactie uitblijven, dan kan dat komen door slechte internetverbinding, weinig tijd of een andere reden die ik liever in het midden laat.

Buenos nachos lieve mensen!